Auckland was ondanks de regen een groot succes. Het centrum van Auckland is niet echt heel groot. Toch waande we ons in een heuse wereldstad. Hotel zat in het centrum en vlakbij de haven. Veel leuke winkeltjes. Jammer voor Tan. Ze mocht er alleen maar even kijken. Maar nog geen spijt van die laarzen. Ik blij dat we niet overal naar binnen hoefden.

Wel een uitgebreid feestmaal aan de haven. Dit ter gelegenheid van ons 6 jarige samen zijn. Eigenlijk pas eind januari, maar gebruikt als excuus en reden om dan toch wel in dat iets te dure restaurant te gaan eten. Lekker wijntje erbij. Jongens spelend op het voor terras. Puur genieten. Wat kan het leven toch mooi zijn. Met je geliefde, 2 zoontjes, een fles wijn en een goed stuk vlees bij elkaar. Meer heeft een man niet nodig. Zonsondergang in Auckland. Eindelijk droog. Trouw ringen gekocht en verder geen gezeik of wat dan ook. Geen werk voor morgen. Geen afspraken voor morgen. Gewoon helemaal lekker niks!

Na 3 dagen Auckland zijn we opgehaald door Kim, een ouwe jeugd vriend van mij. Van toen ik nog jong was zeg maar. Nog haar had en 15 kilo lichter was. Geloof het of niet, Hij kwam aan rijden in een Hyundai. Maar nu een witte. Geweldig! Piept en kraakt iets meer dan de vorige. Stuur zit aan de andere kant. Geen Jeep. Maar voor de rest is ie precies het zelfde.

Kim woont samen met zijn vriendin Anne in een Schattig huisje op het strand. Kim is meubelmaker. En Anne heeft al onze broeken kapot gemaakt. Vraag me niet hoe. Zijn we zelf ook nog niet helemaal achter. Volgens mij heeft het te maken met een soort bleek. Gebruikt bij het schoonmaken van de wc. Hoe het op onze broeken terecht is gekomen is voor als nog een raadsel.

We zijn hier wel heel lief ontvangen. Ze hebben voor ons een bruidssuite gemaakt. Uitkijkend op de zee. Een suite die we de hele maand mogen gebruiken. In eens is het leven nog ietsjes mooier dan het in Auckland al was. En het leuke van alles is dat hier nu echt de zomer is los gebarsten. Het heeft bijna 2 maanden onafgebroken geregend hier. Zelfs de kranten koppen: summer finally begun. Boffen wij eventjes.

Vandaag zijn we met z'n 4tjes op avontuur geweest. Het bos in op zoek naar de abby caves. Diepe donkere grotten waar alleen het licht schijnt van gloei wormpjes. Met ander halve zaklamp een pik donkere grot ingegaan. Het water tot aan de knieën. Ziggy op mijn rug. Django in mama's armen. Zo spannend. Gloei worpjes gezien en snel weer naar buiten.

Verder houden wij het vrij rustig. Lekker in en om het huisje. Dagje strand. Middagje snorkelen. Bootje varen. Dat ik met m'n dikke reet uit m'n wetsuit scheur mag de pret niet bederven. Heb ondanks, of misschien wel dankzij die scheur wel lekker verse scallops opgedoken. Het ritme van Ziggy en Django is eindelijk normaal. Zoals het voor kinderen hoort te zijn. Niet voor elfen naar bed. Om vervolgens de volgende ochtend heerlijk uit te slapen. Soms wel tot half elf. Iedereen al wakker. Behalve de kinderen. Ben trots op ze.

We zijn van plan om volgende week een klein tripje te maken. Speciaal voor de jongens. Net 5000 km door de US gereden nu lekker een eindje hier in NZ. Heb het ze nog niet durven te vertellen. Wacht nog op het goeie moment. Maar ja, wanneer is het ‘het goeie' moment? Vooral nu. Ziggy lekker obstinaat overal boos om. Hoorde hem zelfs van de week tegen Kim zeggen getrussfweerd te zijn omdat papa en mama weer boos waren. Hij had er alleen niet bij verteld dat hij eerst Django's oog met een stokje had proberen uit te prikken. Maar dat deed ook niet ter zaken.

Nog wel even leuk om te vertellen is dat de 2 broertjes van Kim ook Ziggy en Django heten. Maar dan anders om. Hier is Django de oudste. Was erg grappig die 4 bij elkaar te zien.
Kort om we zijn alle 4 een beetje verliefd op Nieuw Zeeland. Jammer dat we zo nog naar Australië en Thailand moeten.