Voor de laatste keer (inclusief persoonlijk note van Tanja)

Na eerst een longtail boat, vervolgens een speedboot met 900 PK, een bus en het vliegtuig. Zijn we weer terug in het hete, dampende, bruisende, vieze en drukke Bangkok. Terug in het chique hotel Renaissance met het overheerlijke ontbijt en het peper dure flesje water. Echt het aller laatste stadium van de reis.

Ko lipe was echt genieten. Naast een snorkeltocht met een longtail boat, het maken van een schilderij, en het eten van veelvuldig thais voedsel hebben we niet echt veel gedaan. Heerlijk op het strand gehangen. Tijdens de snorkeltocht nog wel even gestopt bij monkey Beach. Strand waar alleen Apen wonen en leven van de vis en schelpdiertjes. Heb daar met een katachtige sprong achteruit voor m'n leven moeten springen. Django die iet wat te dichtbij een aapje stond, althans dat vond ik, wilde ik oppakken met als beschermreactie van het aapje een aanvalsmanoeuvre op mij. Ziggy stond alles op z'n gemak van een afstand te bekijken en Tanja heeft het hele ritueel gefilmd.

Verder heb ik niet echt heel veer meer over Ko Lipe te zeggen. Naast het feit dat onze buurman in de bamboe hut naast ons zijn vakantie liefde maar al te graag uit elkaar trok en dat zij er luidruchtug aanzienlijk van genoot is opzich niet zo bijzonder. De reactie van Django daarentegen wel. ‘oooooohhh, wat ies dat nou?' Leg dat maar aan een kind van 2 uit. Django was sowieso lekker bezig. ‘kokosnoot pissen'. Was zijn antwoord op mijn vraag wat doe je nou, nadat hij naast de verse kokosnoot van Tanja op de grond plaste. ‘water party'was zijn antwoord toen hij weigerde uit bad te komen. Vanavond op de patpong market zei hei nog: ‘papa kom, meisjes kijken dansen'. Dit nadat we langs de lokale paaldans vereniging liepen. Papa blij omdat hij nu eindelijk een excuus had om toch even een kijkje te kunnen nemen. En Coco is nog steeds hoe hij zichzelf noemt.

Tot slot heb ik voor de leuk nog een aantal statistieken. We hebben 21 huisjes gehad op 3 verschillende continenten. We hebben meer dan 5000 km met een hyundai gereden. Dit wist je waarschijnlijk al maar ik vond het toch leuk om nog even genoemd te hebben. Ik heb zonder dit verhaal mee te rekenen 12 verhalen geplaast die bij elkaar 3027 keer zijn gelezen. Da's een gemiddelde van 256,25 keer per verhaal. Best veel al zeg ik het zelf! Zoveel vrienden heb ik niet dus ben benieuwd wie dit allemaal zijn. Het verhaal ‘ik wou nog niet zo vroeg wakker worden' is het populairst en is 374 keer gelezen. We hebben 108 verschillende reacties op de verhalen gekregen. Met Nell als winner met de meeste reacties. We hebben pas 119 foto's geplaatst en zouden er nog 481 kunnen plaatsen. Misschien als toetje een laatste foto reportage..... En Ziggy heeft bijna in alle restaurants waar we aten gepoept. Ben de tel inmiddels al kwijt. Maar het waren er erg veel.

Wat zullen we nog vaak aan deze ervaring terug denken. Zolang reizen is geen vakantie meer te noemen. Eerder een way of living. Onze missie is om met deze way in Nederland verder te gaan. We zullen zien. En als je wilt dat ik snel weer met een reis verslag begin kan je vanaf a.s. maandag doneren aan de Neptunusstraat 136d. Afrika is ons doel.

En dan nu het woord aan Tanja:

Lieve vrienden en familie, als afsluiting nog even een persoonlijke note van mij.

Deze reis was voor mij de reis van weer nieuwe plekjes ontdekken op deze mooie wereld, veel liefde, vrienden en familie, lol, eten en drinken.....oh wat wordt dat afkicken van de pina coladas, phad thai, cocosnoten en nog veel meer ....zon, zee en ook mijn momentjes alleen met mijn muziek hardlopen vroeg in de ochtend.
Ik ben dankbaar.....wat wil n mens nog meer ? ;-)
Idereen ook bedankt voor de reacties. Altijd leuk om te horen van het thuisfront.
Haha weet nog goed dat je vroeger naar een stoffig postkantoor moest om te zoeken naar n kaart in de bak Poste Restante....
Oke, op naar n volgend avontuur !
Kijk er naar uit om jullie allemaal weer te zien !
Tot ziens. Liefs Tanja.X

Eindelijk vakantie

Na drie en een halve maand van reizen, trouwen, regelen, en wat dan ook wat zijn we echt aan vakantie toe. Lekker even helemaal niks. Hiervoor zijn we speciaal naar Ko Lipe gegaan en hebben echt een heerlijk huisje van bamboe gevonden. Een paar meter van het strand. Zitten op sunrise Beach en het is genieten puur San.

Ziggy en Django hebben elkaar om mee te spelen. Tanja speelt even liever met haar boek dan met mij. En ik heb deze reis geen inspiratie om te lezen. Dus rest mij niks anders dan jullie weer een update te sturen van het wel en wee en getoer bij de familie ledeboer.

Ko Lipe is het meest zuiderlijkste eiland van Thailand. Heel klein. Sunrise Beach wordt door 1 winkelstraat verbonden met sunset Beach en een ander strand hier. Verder heb je hier helemaal niks. Het eiland is booming op het moment. Overal kleine cafeetjes, restaurantjes, en leuke plekken om te ontdekken. En dat allemaal op die ene straat en de 3 stranden die je hier hebt.

Voordat we hier kwamen zijn we via ko sok, dorp midden in de jungle, Krabi en Ko Muk gereisd. Ko sok was erg leuk omdat het weer iets helemaal anders was dan strand. Olifanten tour door de jungle. Angst zweet uitgestaan samen met Mirjam op de olifant. Door donkere grotten met slapende kinderen op m'n nek, gezelschap van apen bij het ontbijt, of gewoon een bloedzuiger bij Ziggy tussen z'n teen vandaan halen. We hebben het maximale uit ons bezoek aan de jungle gehaald.

Krabi was leuk om al zijn marktjes. Heerlijk van alles proeven. Zo lekker gegeten daar. Hotel waar we zaten was niet meer dan een kamer van 5m2 met een bed, plank op pootjes, en een koude douche. Maar wel schoon. Vooral Django vond het koud douchen lekker. De laatste keer dat ik hem zo hysterisch heb gezien was bij zijn eigen geboorte. Wat zou hij blij zijn weer eens onder een warme douche te staan.

In Ko Muk was geen fuck. Behalve een restaurant die al het eten tot nu toe ver overtreft en een strand dat je best wel uniek mag noemen. Zo uniek dat je om het strand te bereiken eerst een half uur met je kayak ernaar toe moest peddelen. Een pik donkere grot moest door varen om vervolgens op een plek te komen die 360graden was omzeild met rotsen. In het midden een klein strandje. Het huisje waarin we sliepen was na de tsunami niet echt heel goed meer schoongemaakt. Net als de rest van ko muk. Het hele eiland was een beetje vies, maar door zijn tropische uitstraling en al die palmbomen wel lekker.

Het moment waarop ik dit nu schrijf hang ik lekker in een hangmat op het terras van ons resort. Rechts van mij liggen Ziggy en Django in de zee. Voor mij speelt Tanja met haar boek. De muziek die ik hoor is een bonte mix van reggae en een vage artiest uit Senegal. Er waait een zacht briesje hier over het terras en af en toe komt er zo'n thais bootje voorbij.

Bij het schrijven van het woord voorbij hierboven bedenk ik me ineens dat deze reis echt bijna voorbij is. In 4 maanden tijd met z'n 4tjes de wereld rond. Na al die voorbereidingen. Na al onze dromen. Na een trouwerij. En na al die landen..... Nu kunnen we aan onze nieuwe droom gaan werken. Want dromen bestaan echt. Ik ben zo dankbaar dat we dit hebben mogen en kunnen doen. Over 2 weken zijn we terug. Terug uit onze droom en terug in de realiteit. Worden we wakker in ons eigen bedje en is het allemaal in eens een herinnering geworden. Thuis bij familie en vrienden. Terug om Kampioen te worden met KSD4. Helden! Terug om te gaan werken. Terug en klaar voor de zomer.

Eerst nog 9 dagen Ko Lipe en 3 dagen Bangkok. 9 plus 3 is 12. Dus nog 12 dagen opreis zijn. 12 dagen in onze droom leven. 12 dagen genieten. Klinkt allemaal lekker sentimenteel en dat is het ook!

Voor die gene die het nog niet hebben gezien. Via deze link een kleine impressie van de bruiloft. Gemaakt door Liza.
http://youtu.be/8b8pcBUVjTA

Eindelijk weer een verhaal

Zoveel gebeurd in 3 weken tijd. Eigenlijk teveel om allemaal op te schrijven. Maar aangezien ik al zo lang niks van ons heb laten horen voel ik me bijna verplicht toch even een verhaaltje te plaatsen.

Vakantie met een groep van bijna 20 man. Het regelen van je bruiloft. En dat in je beste Thais. 1 Groot avontuur. Heerlijk als ik er aan terug denk maar ook heerlijk dat het allemaal weer voorbij is. We zij nu weer met z'n 4tjes. Hebben Koh Paghnan en Mirjam in de jungle achter ons gelaten. We zitten in Krabi en blijven hier 2 nachtjes voordat we weer wat eilandjes gaan bezoeken.

Laatste week Australië was lekker ontspannen. Django's verjaardag gevierd op de kinderboerderij. Dagje Rottsnest op de fiets. Rottsnest is een schiereiland voor de kust van Perth. Voor de rest veel in en om het huis van mijn tante. Beetje zwemmen, beetje voetballen, beetje pizza's bakken, beetje wiskey drinken. Gewoon een beetje klooien.

Onze vlucht naar Thailand vertrok al om 05:45. Wat een verschrikkelijke tijd om te moeten vliegen. Helemaal als het vliegveld een uur rijden is. 03:30 in de taxi dus. Toen ik met Ziggy in mijn armen naar de taxi liep vroeg ik hem naar de sterren te kijken. Zijn reactie met nog een halfslaperige stem was: ‘papa wat veel sterren, ik zie er wel zesennegentig'. Dit zijn van die momenten dat ik zo geniet van het vader zijn. Tuurlijk zijn er zoveel momenten. Maar dit soort kleine dingetjes maakt het net iets specialer voor mij.

Uiteindelijk hebben we er precies 24 uur over gedaan. Kinderen, nu als doorgewinterde wereld reizigers, geen ongetogen woord. 's Morgens werden we door Marion, Liza, Mirjam, Allison, Alex en Sjoerd wakker gemaakt. Eerste clubje vrienden die voor de bruiloft kwamen. Fietstocht door Chinatown was voor mij het hoogte puntje van Bangkok. Niet te vergeten het pingpong toernooi in de red light sky bar.

Marion en Sjoerd hadden trein, bus en boot kaartjes geregeld om met z'n allen naar Kog Paghnan te gaan. Omdat het volgens de verkoopster niet mogelijk was een Nachttrein met slaap plaatsen te nemen, wat op zich best logisch klinkt, kwamen we in een trein terecht waar we om 4 uur 's nachts met z'n allen uit werden gezet. Ergens op een perron dat naar pis stonk. Om vervolgens bij een valse omgebouwde nicht kaartjes voor de bus te moeten regelen. Daarna een boot te worden in gepropt en 5 uur te moeten varen. Om uiteindelijk helemaal kapot op Koh Paghnan in een ander resort dat we voor ogen hadden aan te komen.

Inmiddels had ik al bijna 2 nachten niet geslapen. En het super de luxe resort die we hadden geboekt bleek niet helemaal het zelfde te zijn als die op de foto's van de website. Beetje teleur gesteld, lees scheldend en tierend, hebben we onze eerste dag op het eiland beleefd. 2de dag zijn Tan en ik meteen met het regelen van de bruiloft begonnen. Tanja bij mij achterop de scooter het eiland rond op zoek naar een locatie, iemand die de ceremonie kon leiden en iemand die het eten kon verzorgen. We zijn uiteindelijk bij Bottle Beach terecht gekomen. Mooi strand wat erg afgelegen ligt. En iemand die de hele organisatie op zich nam. 1 Maart was de trouwerij en 29 februari was alles geregeld.

De dag van de trouwerij liep allemaal volgens draaiboek. Tot 11 uur. Ik was 's ochtends op de scooter een bruidsboeket gaan regelen en kwam iets voor 11en terug. Denk check nog 1 keer m'n mail. Krijg ik een mail vanuit Koh Samui van de reder van de boot die Tanja en ik als verassing voor onze gasten hadden geboekt. Het was een zeiljacht van 35 meter lang waar we aan boord met een champagne ontbijt zouden worden ontvangen en de hele dag zouden worden verzorgt. Het was een droom. Het was een cadeau van ons aan iedereen die de moeite had genomen bij onze trouwdag aanwezig te zijn. Het had het hoogte puntje van onze reis moeten worden. Het had alles in zich. Maar het ging dus niet door. Motorische problemen. Kan je voorstellen hoe ik me toen voelde. 3 uur voordat ik het huwelijks bootje moest instappen.... Wat nu. Niet tegen Tanja vertellen en vooral rustig blijven. Had een paar dagen daarvoor al het resort bij elkaar gescholden en kon me dat niet nog eens permitteren. Vooral niet op m'n trouw dag. Staat zo lullig.

Heb uiteindelijk een andere boot kunnen regelen. Maar wat een stress. Was nog net op tijd om de kinderen en mezelf te kunnen omkleden. Moment toen ik Tanja zag was heerlijk. Wat een vrouw. Wat foto's op het strand en wachten op de boot die ons naar bottle Beach zou brengen. ZOU brengen. Geen boot te bekennen. Even voelde ik me Hugh Grant die in een verkeerde trouw komedie z'n eigen huwelijk probeert te redden. Sjoerd heeft me uit deze gered en konden we met een ander bootje als nog richting bottle Beach.

Toen we aankwamen viel er van mijn rug een behoorlijke last af. Maar brak het zweet nu bij Tanja uit. De organisatie had de boel heerlijk kitscherig versierd. Iets wat Tanja absoluut niet wilde hebben. Onder het katte gejank van Whitney Houstes enige nummer 1 hit ‘I will allways love u'werden we ontvangen door 3 heerlijke in traditionele stijl geklede Thaise meisjes. De pina colada gemaakt in verse kokosnoot smaakte heerlijk en het huwelijk kon beginnen. Wij zijn letterlijk en figuurlijk gezegend.

Uiteindelijk is het huwelijk helemaal goed gekomen. Het moment dat het goed moest zijn was het goed. Ramona als MC. Iedereen op de tafels. Prive feest op een privé strand. De rekening was volgens de organisatie Total out of control. ‘your friends to many drinks' kregen we te horen. Maar wat maakt dat uit. Al die blije gezichten. Wat een liefde wat een vreugde, wat een vriendschap.Taxirit terug naar ons resort was geweldig. Anderhalf uur door de jungle.

Volgende dag weliswaar geen jacht van 35 meter met Champagne ontbijt. Maar gewoon een zeilboot met z'n alle de hele dag op zee. Toch nog een hoogte puntje van de reis geworden. Mag ik niet vergeten de locale Bob Marley cover band met echo en kraak te noemen die we 's avonds te horen kregen tijdens het eten.

3de Dag van het huwelijk werden Tanja en ik verrast met een cadeau van iedereen die er was. Met jetski's zijn we bij een super de luxe resort af gezet om heerlijk met z'n 2tjes te worden verwend. Een echte huwelijks nacht met champagne en roze blaadjes. Bedankt lieve vrienden hiervoor.

Rest mij nog een aantal anekdotes. Was mooi te zien hoe Marion uit elke dag 25 uur probeerde te halen. Dat Allison een paar keer door Django werd getrakteerd op een net iets te volle luier. Mijn neef Robert voor het huwelijk rijst moest regelen en terug kwam met een boord gekookte plakrijst. Ziggy aan mijn neef Robert vroeg waarom hij elke dag een pruik draagt. Sjoerd elke vis rond Koh Ma bij naam kent. Kim van het ene toeval in het andere rolt. Liza dacht dat we op een gegeven moment beroofd waren. Mirjam in paniek was toe zij met haar voet vast zat in een donkere grot. Dimi pinguïns thuis heeft. Thaise vrouwen geen verstand hebben van manicure. Je nooit bij Salad Beach resort moet boeken. En dat iedereen die er was ons huwelijk heeft gemaakt als dat het was. Bedankt voor jullie zegeningen. Bedankt voor jullie aanwezigheid. Bedankt voor jullie liefde. Bedankt dat de rekening te hoog was. Bedankt voor de mooie huwelijksnacht. En iedereen bedankt voor alle lieve en mooie berichtjes vanuit de hele wereld. Heb weliswaar 2 keer de boot gemist op m'n eigen huwelijk, maar de 3de boot die Tanja heet laat ik nooit meer gaan.

afscheid

Zo'n wereldreis is natuurlijk fantastisch. Je komt op de mooiste plekken, je ontloopt lekker de winter en je hebt 4 maanden vakantie . Het mindere van zo'n reis is dat je overal ook weer afscheid neemt. Met pijn in onze buik zijn we vertrokken uit Nieuw Zeeland. Kim en Anne, bedankt voor jullie gastvrijheid. We hebben het echt heerlijk gehad.

Via Sidney in 10 uur naar Perth. We kwamen half 8 's avonds aan. Jongens over hun toer want vlucht Sidney Perth duurde net iets te langvoor ze. Ook hier is het net als in Nieuw Zeeland hoog zomer. Alleen een beetje warmer. Zo was het vandaag 37 graden. Da's best warm.

De dochter van de zus van mijn oma, het nichtje van mijn moeder dus, is 8 jaar geleden in Australië gaan wonen. Samen met haar man en 4 kinderen wonen ze iets buiten Perth. Ziggy en Django zijn helemaal in hun sas. Zoveel speelgoed. Zwembad in de tuin. Echt heerlijk voor ze.

Tanja's geduld wordt morgen eindelijk beloond. Na gehoorzamend achtereenvolgens speciaal voor mij m'n opa, m'n vader, m'n tante, kim en Anne, Nichtje in Perth opgezocht te hebben gaan we eindelijk iets voor haar doen. Een oude jeugd vriendin, nancy, woont hier in de buurt. Morgen gaan we haar opzoeken en blijven daar een nachtje speciaal voor Tanja logeren.

Verder niks bijzonders. Heb eigenlijk weinig inspiratie om te schrijven. Soms heb je dat en schrijf je maar wat onzinnigs zoals dit op. Ben vandaag een jaartje ouder geworden en heb het hier groots gevierd. Hebben krabben voor het avond eten proberen te vangen maar zonder resultaat. Wel leren surfen vandaag. En dat tussen de dolfijnen. Althans, bijna. Kwam het water uit en 5 min later kwam er een groepje dolfijnen voor ons neus voorbij in de golven spelen.

Nog een nadeel van dit gereis is de 1 op 1 momenten met alle muggen. De muggen hebben het op Ziggy gemunt. Arme jongen, hij zit echt helemaal onder de bultjes. Na Ziggy vinden ze Tanja het lekkerst daarna mij en Django bewaren ze als toetje. Hij is ook zo schattig op het moment. Woordjes als olifant spreekt hij uit als ootietoe. Helikopter is een kapotter. En spaghetti is kaapettie. De haka (nieuw zeelandse oorlogs dans) beheerst die als de beste. Hij geeft de hele dag door diverse haka voorstellingen. Heerlijk!

Nog 8 dagen en dan alweer ons laatste stadium van de reis. Thailand. We hebben nog niks voor de bruiloft geregeld. We hebben trouwringen, Tanja heeft een jurkje, als Marion deze niet vergeet mee te nemen en als ze deze nog past maar verder niks. Ben benieuwd. Ik hou jullie op de hoogte.

Kamperen

De meeste van jullie moeten waarschijnlijk al lachen bij het woord. Kamperen. Nieuw Zeeland is het kampeerland bij uitstek. Dus moesten wij natuurlijk ook even een paar dagen gaan kamperen. Zelf heb ik niet zoveel kampeer ervaring. En Tanja vond zichzelf een doorgewinterde kampeerster met een brok aan ervaring. De enige brok aan ervaring die ik van haar kende was een overvolle familie camping ergens in Zuid-Frankrijk . ‘Dit nooit meer' waren haar eerste woorden bij thuiskomst. Op goed vertrouwen dan maar.

Auto volgeladen met geleende spullen van Kim en Anne. Het miezerde een beetje toen we vertrokken. Maar dat was fijn voor de jongens tijdens de autorit. Was het niet te warm voor ze en de regen zal wel over waaien. Toen we op de eerste camping aankwamen was de regen inderdaad net overgewaaid. Nog geen uur later regende het weer. En hoe! Die verdomde wind was gedraaid of zo. Wij met z'n vieren in de tent in de hoop dat de tent waterdicht was. Gelukkig was het zo en het was best gezellig zo met z'n 4tjes.

Volgende ochtend was het droog en geen wolkje aan de lucht. Goeie voorspelling voor de rest van de week. Onze volgde camping was een zo genoemde D.O.C camping op het noordelijkste puntje van de Coromandel. De Coromandel is een streek aan de oostkust en D.O.C staat voor: alleen WC tot je beschikking en de rest zoek je zelf maar uit. Lekker back to basic. Ver van de bewoonde wereld hadden we een plekje aan zee uitgekozen. Op een gras heuveltje. Echt avontuur. Zelf vuurtjes stoken voor het diner. Wassen in het zoet water riviertje wat in zee uitkwam. 's Nachts bijna van het gras heuveltje geblazen worden door een soort van noordooster storm. Poepen op een D.O.C weeceetje die ondergescheten was door je voorganger. Heerlijk dit avontuur.

Er was hier een wandeling langs de kust van 7km. Van de ene D.O.C. camping van de coromandel aan de oostkust naar de andere D.O.C. camping van de coromandel aan de westkust. Tanja kon het niet laten om ons een klein stukje mee te nemen. Uiteindelijk hebben we met z'n 4tjes 3km heen en 3 km terug gelopen en geklommen. Voor Tanja een peulen schilletje, voor mij met Django op mijn nek net te doen, maar voor Ziggy er ware prestatie. Zonder te zeuren doorgelopen. Hij vond het prachtig. We hebben hem rijkelijk beloond met snoep bij terugkomst.

2 Dagen avontuur was genoeg. Hot Water Beach Family camping was de volgende stop. Nadat ik bij het afvegen van Ziggy's billen door m'n rug was gegaan begon ik het aardig gehad te hebben met dat gekampeer. Wat gaat die aftakeling toch snel. Kreunend en puffend tentje opgezet. Tanja gezellig met tal van anderen Nederlandse moeders in de gezamenlijke keuken pasta met kant en klaar sausje klaarmaken. Bizar te zien hoe hele families hele ijskasten naast hun tent neer zetten. Zelfs een Chinese familie naast ons die leerde eten met mes en vork. Had het graag willen filmen maar vond dat toch iets te gênant. Hot Water Beach is een strand aan de rand van een berg. Uit de berg stroomt vulkanisch water waardoor je bij laagtij kleine hotpools op het strand krijgt. Daarvoor moet je wel eerst als een echte Duitser met een schep een kuiltje graven. Wij als nog echte Nederlanders lekker in iemand anders kuiltje plaatsgenomen. Was te heet. Dus lang hebben we er niet in gezeten.

Met m'n rug gaat het alweer iets beter. De coromandel is een indrukwekkend stukje Nieuw Zeeland met prachtige stranden. Het lees lampje op Tanja d'r hoofd stond erg sexy. Het campingvoedsel was best te doen. Maar toch vraag ik me af waar hier die campings zijn waar je tentje al klaar staat? Waar je niet op een opblaas matras hoeft te slapen. Waar het vuurtje al voor je brand bij aankomst? En niet eerst zelf moet gaan sprokkelen om vervolgens je het lep lazerus te blazen om een klein vuurtje aan te houden. Waar je geserveerd wordt met een 5 gangen menu naar keuze met een bijbehorend wijn arrangement? Waar zijn toch die campings? Ben benieuwd of ze bestaan.

zomer in NZ

Auckland was ondanks de regen een groot succes. Het centrum van Auckland is niet echt heel groot. Toch waande we ons in een heuse wereldstad. Hotel zat in het centrum en vlakbij de haven. Veel leuke winkeltjes. Jammer voor Tan. Ze mocht er alleen maar even kijken. Maar nog geen spijt van die laarzen. Ik blij dat we niet overal naar binnen hoefden.

Wel een uitgebreid feestmaal aan de haven. Dit ter gelegenheid van ons 6 jarige samen zijn. Eigenlijk pas eind januari, maar gebruikt als excuus en reden om dan toch wel in dat iets te dure restaurant te gaan eten. Lekker wijntje erbij. Jongens spelend op het voor terras. Puur genieten. Wat kan het leven toch mooi zijn. Met je geliefde, 2 zoontjes, een fles wijn en een goed stuk vlees bij elkaar. Meer heeft een man niet nodig. Zonsondergang in Auckland. Eindelijk droog. Trouw ringen gekocht en verder geen gezeik of wat dan ook. Geen werk voor morgen. Geen afspraken voor morgen. Gewoon helemaal lekker niks!

Na 3 dagen Auckland zijn we opgehaald door Kim, een ouwe jeugd vriend van mij. Van toen ik nog jong was zeg maar. Nog haar had en 15 kilo lichter was. Geloof het of niet, Hij kwam aan rijden in een Hyundai. Maar nu een witte. Geweldig! Piept en kraakt iets meer dan de vorige. Stuur zit aan de andere kant. Geen Jeep. Maar voor de rest is ie precies het zelfde.

Kim woont samen met zijn vriendin Anne in een Schattig huisje op het strand. Kim is meubelmaker. En Anne heeft al onze broeken kapot gemaakt. Vraag me niet hoe. Zijn we zelf ook nog niet helemaal achter. Volgens mij heeft het te maken met een soort bleek. Gebruikt bij het schoonmaken van de wc. Hoe het op onze broeken terecht is gekomen is voor als nog een raadsel.

We zijn hier wel heel lief ontvangen. Ze hebben voor ons een bruidssuite gemaakt. Uitkijkend op de zee. Een suite die we de hele maand mogen gebruiken. In eens is het leven nog ietsjes mooier dan het in Auckland al was. En het leuke van alles is dat hier nu echt de zomer is los gebarsten. Het heeft bijna 2 maanden onafgebroken geregend hier. Zelfs de kranten koppen: summer finally begun. Boffen wij eventjes.

Vandaag zijn we met z'n 4tjes op avontuur geweest. Het bos in op zoek naar de abby caves. Diepe donkere grotten waar alleen het licht schijnt van gloei wormpjes. Met ander halve zaklamp een pik donkere grot ingegaan. Het water tot aan de knieën. Ziggy op mijn rug. Django in mama's armen. Zo spannend. Gloei worpjes gezien en snel weer naar buiten.

Verder houden wij het vrij rustig. Lekker in en om het huisje. Dagje strand. Middagje snorkelen. Bootje varen. Dat ik met m'n dikke reet uit m'n wetsuit scheur mag de pret niet bederven. Heb ondanks, of misschien wel dankzij die scheur wel lekker verse scallops opgedoken. Het ritme van Ziggy en Django is eindelijk normaal. Zoals het voor kinderen hoort te zijn. Niet voor elfen naar bed. Om vervolgens de volgende ochtend heerlijk uit te slapen. Soms wel tot half elf. Iedereen al wakker. Behalve de kinderen. Ben trots op ze.

We zijn van plan om volgende week een klein tripje te maken. Speciaal voor de jongens. Net 5000 km door de US gereden nu lekker een eindje hier in NZ. Heb het ze nog niet durven te vertellen. Wacht nog op het goeie moment. Maar ja, wanneer is het ‘het goeie' moment? Vooral nu. Ziggy lekker obstinaat overal boos om. Hoorde hem zelfs van de week tegen Kim zeggen getrussfweerd te zijn omdat papa en mama weer boos waren. Hij had er alleen niet bij verteld dat hij eerst Django's oog met een stokje had proberen uit te prikken. Maar dat deed ook niet ter zaken.

Nog wel even leuk om te vertellen is dat de 2 broertjes van Kim ook Ziggy en Django heten. Maar dan anders om. Hier is Django de oudste. Was erg grappig die 4 bij elkaar te zien.
Kort om we zijn alle 4 een beetje verliefd op Nieuw Zeeland. Jammer dat we zo nog naar Australië en Thailand moeten.

bye bye USA

Road trip van mij vader naar mijn tante in Palm Springs ging uitstekend. Via een kleine d-tour bij Salvation mountain wezen kijken. De mensen die de film 'in to the wild' hebben gezien, dit is die geverfde berg waar hij een paar dagen bij die hippies heeft gelogeerd. Rondom de berg een stad gecreëerd genaamd slab city. Wat een freaks leven daar! Wel even leuk om doorheen te rijden. Mocht je ooit in de buurt zijn zeker doen.

Gelukkig bleek Palm Springs wat meer te zijn dan een paar palm bomen in de woestijn. Kleine stad maar de sfeer is goed. Konden we wel gebruiken na die saaie vlaktes in Phoenix. M'n tante woont hier samen met haar 12 jarige dochter. Vader is 'm gepeerd. Na ons bezoek aan haar ben ik veel meer over mijn afkomst en familie te weten gekomen. Zo blijkt dus dat mijn voorouders van mijn vaders kant uit Borislof komen. Een klein inteelt dorpje vlakbij Kiev met een paar 100 inwoners. Klein inteelt dorpje? Zou je niet zeggen als je mij en mijn zoons ziet staan. M'n tante heeft een boekje over de geschiedenis van mijn familie. De stamboom gaat terug tot ene heer genaamd Benjamin Rosovsky. Eind 19e eeuw vanuit Rusland naar Amerika gevlucht. Op Ellis Island, toen der tijd de immigratie dienst van de US, de naam Rosoff gekregen. Later is zijn vrouw met hun 7 kinderen hem achterna gereisd. 1 van deze 7 kinderen is mijn over groot vader. Benjamin Rosoff, mijn over over grootvader dus, had een eigen augurken fabriek. Tot op heden worden de Rosoff pickles nog aan de oost kust van Amerika verkocht.

Amerika fase zit erop. Iets meer dan 5000 kilometer gestuurd. Geweldig genoten! Ongeveer de helft van ons reisbudget opgemaakt. Niet aan hotels, benzine of wat dan ook. Nee, gewoon aan nieuwe rode cowboy laarzen. Nee niet voor Ziggy, Django, of mij. Nee gewoon voor Tanja. Als tegen prestatie moet ze 's avonds op haar laarzen voor mij rond paraderen. Houd onze relatie spannend en kan ze gelijk wat afvallen. Het afscheid van de hyundai was emotioneel. Vooral ik vond het erg moeilijk uit te stappen. Afscheid is nooit leuk. Maar ja. Gelukkig nog niet naar huis. Kan ik de rest van de vakantie nog gebruiken dit intense afscheid te verwerken.

14 Uur vliegen en 34,5 uur later in New Zealand aankomen. Pfff. Waar blijft die tijd toch? Zonder vertraging half 12 's avonds de lucht in. Django sliep binnen een half uur, Ziggy niet veel later. Ziggy en Django uiteindelijk ruim 9 uur achter elkaar geslapen. Wat heerlijk voor hun. Maar zeker ook voor ons...

Het is hier hartje zomer. Althans, dat had het moeten zijn. Regen, regen, en regen. Sinds we zijn aangekomen misschien bij elkaar een klein half uurtje droog geweest. Enige verschil met Holland is dat het hier 23 graden is en dat we hier niet hoeven te werken en geen verplichtingen hebben. Paar dagen Auckland dan richting het noorden. Feit is dat ons hier weer een hele andere vakantie wacht. Hoop dat we op een dag de zon hier nog eens te zien krijgen. Nee hoor, was een beetje cynisch bedoeld. Schijnt dat jullie al weken in weer en wind zitten. Gedeelde smart is halve smart zou ik zo zeggen.

Smetvrees (gecensureerd)

We beginnen alles een beetje belachelijk te vinden hier en Ziggy wil niet meer naar de bergen kijken. Tijd om te gaan dus. Niet alleen bij m'n vader. Maar ook de USA. Klaar voor New Zeeland. Eerst nog even een paar dagen Palm Springs bij m'n tante. Palm Springs. Klinkt als een exotisch oord maar dat zou je niet echt bepaald zo kunnen noemen. Een paar palm bomen gepland in de woestijn. Niet meer niet minder.

Nell bedankt voor de 200 extra foto's. Denk dat we voorlopig wel genoeg foto ruimte hebben nu. Dus mensen stop met doneren! Mochten we geen ruimte meer hebben laat ik dit zeker weten. En mochten jullie perse willen doneren steun dan een kindsoldaat in Afrika en stuur een wapen.

Hoe smetvrees (ongecensureed) verder afloopt stuur dan een email naar daangraaggedaan@gmail.com

Vermeld duidelijk wie je bent en ik mail je het vervolg.